അടുക്കളയിൽ വേവുന്ന മലയാളം...

ഒര്‍മയില്‍ നോവുന്നത്...

മഴക്കാലം..

ഓര്‍മ്മയുടെ മണിച്ചെപ്പില്‍ സൂക്ഷിക്കന്‍ ഒരു മഴക്കാലം കൂടെ...

അമ്മമനസ്സിന്റെ രണ്ടുമുഖം

ഒരമ്മ മകളോട് നോ എന്ന് പറയുന്നത്....

ഋതുഭേദം

പ്രതീക്ഷ..

നിനക്കായ്‌....

എന്‍റെ ഹൃദയം ഒരു നൂലില്‍ കോര്‍ത്തു ഞാന്‍
പൂത്താലിയായ് നിന്‍ മാറില്‍ ചാര്‍ത്തട്ടെ......?
എന്‍ ഹര്‍ഷബാഷ്പങ്ങളില്‍ സിന്ദൂരം ചാലിച്ച്
ഞാന്‍ നിന്‍ സീമന്തരേഖയില്‍ അണിയിക്കട്ടെ .....?
എന്‍ സ്വപ്നങ്ങളാലെ പറനിറച്ച്,
പൂക്കുലകൊണ്ടു ഞാന്‍ അലങ്കരിക്കട്ടെ....?
എന്‍ മനസ്സില്‍ നീ കൊളുത്തിയ ദീപത്തില്‍ നിന്നും
ഈ നിലവിളക്കില്‍ നാളം പകരട്ടെ.....?
പ്രാണനുരുക്കി ഞാന്‍ പണിതൊരു മോതിരം
ഞാന്‍ നിന്‍ താമരവിരലില്‍ അണിയിക്കട്ടെ....?
ആലിലക്കിളികള്‍ മംഗളം പാടുമ്പോള്‍
പൂമാനം പൂമാരിപൂവിതറുമ്പോള്‍.....
നിന്‍ വലംകൈ പിടിച്ചു ഞാന്‍
പുതിയൊരു ജീവിതയാത്ര തുടങ്ങട്ടെ

മുഖം മൂടി......

ആരോ പറഞ്ഞു...
ഓര്‍മ്മകള്‍ ഇല്ലണ്ടാകണമെന്നു.
കണ്ടാല്‍ തിരിച്ചറിയാനാകാത്ത വിധം
മാറണമെന്ന്..
ഇനിയൊരിക്കലും തിരിച്ചുവരവില്ലെന്ന്...
ഒടുവില്‍ ഞാന മുഖം മൂടി അണിഞ്ഞു..
ഇനിയെന്നെ ആരും തിരിച്ചറിയില്ല.
എനിക്ക് ആരെയും...
കാലം പിന്നെയും കടന്നു പോയി..
വെയിലും മഴയുമെട്ടെന്റെ മുഖം മൂടി
പാതി ഇളകി വീണു...
എന്‍റെ മുഖം കാണാനായി ഞാന്‍ ഓടി ചെന്ന്
കണ്ണാടിയിലേക്ക് നോക്കുമ്പോള്‍.....
സ്ഥബ്ദനായ് നിന്ന് പോയി ഞാന്‍..
എനിക്കെന്റെ മുഖം നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു...
മുഘമില്ലാത്ത എന്നെ
ഇനിയാരും തിരിച്ചറിയില്ല....

നാറാണത്ത്‌ഭ്രാന്തന്‍

നിനക്കായ് സ്‌നേഹപൂര്‍വ്വം I